Sendromlar ard arda; güz mevsimi gelende
Başlar gamlar, hüzünler, yaz boyunca gülende.
Ne gam olur ne keder, dört mevsime hazırda!
Var tevekkül ve teslim, işi güzel bilende.
Bir ilahi kanundur, mevsimlerin devranı!
Kışın sonu bahardır, ondan sonra gelir yaz.
Mevsim güze dönmeden, değerlendir her anı!
Dört mevsimi hoş yaşa, her demini gelir yaz!
Gençlik benzer bahara, çabuk geçer müddeti!
Kıymetini bileni; sonsuz gençlik bekliyor.
Onu israf edenin, hediyesi(!) bet ati
Hatasında musırlar; bet’e, betler ekliyor.
Verdir ömre semere, yaz mevsimi gelende!
İnsin kemal dönemi, bu meyveye müsait.
Mümbit geçer şu devre, hak yolunda olanda
Fazla mahsul devşiren, olur sonda tam Said.
Yazın sona ermeden, hesap eyle güzünü!
O, mevsime çıkarsan, olma bedbaht ihtiyar!
Döndür hazan gelmeden, Gafur Rabbe yüzünü!
Belki seni sonunda, kılar mutlu, bahtiyar
Hayra harca ömrünü, berzah kışı gelmeden!
Yoksa ahlar, eyvahlar; çare olmaz derdine.
Hazırlık yap ahrete, ecel canı almadan!
Demez çok dost o, günde; “acep bunun derdi ne? ”
Cihat ŞAHİN
24.09.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 24.9.2010 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!