Sonbahar Şarkısı Şiiri - Necdet Evliyagil

I

Renkler kederlendi,
Bulut parçası
Nemlendi, tanelendi
Bir mevsim için..

Dal, ağır ağır esnedi;
Yaprak sarardı, zedelendi,
“Yeşil” ürperdi, çözüldü
Geçmiş günler için..

Gün bölündü, küçüldü;
Havuz taştı
Bahçeye döküldü,
Çiçek saksıda öldü;
Renksiz bir âlem için..

II

Sükût!
Kuru bir çınar yaprağında
Asılı kaldı
Bütün bir mevsim boyu..
Sen ey sevgili!
Beraber geçirdiğimiz
O mes’ut günleri unut!

Gözlerinde nem;
Saçlarında rüzgâr
Uzak diyarlardan ses ver.
İster bulut;
İster sabah rüzgârı
Kalbimize dolsun;
Elverir ki sonbahar
Açılan ilk kapımız olsun..