Sonbahar Rüzgarları...Düzyazı...

Bir boşluk var ruhumda
Özledim aşkımın varlığını,herşeyini
Sanki onsuz nefes alamıyorum
Onsuz yaşamın tadına varamıyorum..

Açık bir yara oluşmuş yüreğimde
Adını hicran yarası koyduğum
Her ne kadar görünmesede
Yinede gören olur diye korkuyorum..

Kendine inanılmaz güvenen biri olarak
İstemiyorum bu aciz tarafımın bilinmesini..

Aşkım,
Beni resmen darmadağın ettin biliyormusun! !

Oysa sen bir kadınsın,
Bense güçlü kuvvetli bir erkek
Daha doğrusu öyle olduğunu sanan bir erkek diyelim..

Yokluğun var ya,
Herşeyimi aldı götürdü birden..
Ufacık,korunmaya muhtaç bir çocuk oldum sanki
Meğer sen ne bulunmaz bir nimetmişsin
Beni var edende yalnız senmişsin..

Bak,
Bir yaprak var dalında
Sarhoş gibi sallanıyor gördüğü senli rüyasında
Ve esen onca kuvvetli rüzgara rağmen
Yinede yere düşmemekte direniyor! !

Onu hayata bağlayan dalı ise,
Neredeyse kurumuş! !

Fakat buna rağmen,
İnatla yeşereceği günü bekliyor
Yeniden doğacak baharları usanmadan hayal ediyor
Kurumaya yüz tuttuğunu anlayınca,
Eline fırçayı alıp tekrar dalı rengine boyuyor
Dal kuruyunca yaprak yaşarmı? ?
Düşerde kırılırsa yaprak geri kalırmı! !

O yaprak Ben'im..
Tutunmaya çalıştığım dalım ise Sen! !
Mümkünmü,sen olmadan benim varlığım? ?
Sen olmayınca bu hayatı nasıl sever,nasıl yaşarım! !

Sonbahar rüzgarlarına yaprağın direnmesi
Yaşamı aşırı sevdiğinden değil
Sadece dalı ile ayrı düşmemekten
Ve yettiğini düşündüğü yalnızlığına
Artık onunla bir son verebilmekten..

Sonbahar rüzgarları yine sert esiyor aşkım,
Hergün sanki beni sensizlikle sınamakta
Fakat ben,ben'Son'u istemiyorum
Kalbim ve ruhum sadece,
Seninle gelecek o'Bahar'ı aramakta...

17.Ağustos.2010.İzmir
Ali Efeoğlu