Gül bükmüş boynunu, bülbülde ses yok,
Sonbahar rüzgârı esti zamansız.
Geç buldu gülşeni, çabuk kaybetti,
O değil, “git” diyen sesti zamansız.
Ne gecede ay var, ne günde güneş,
Küllenmeye mahkûm yanan bu ateş.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Kaleminize sağlık efendim,
çok çok harikasınız.
Ahmet Ayaz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta