Sonbahar Rüzgârı Şiiri - Tekin Para

Gül bükmüş boynunu, bülbülde ses yok,
Sonbahar rüzgârı esti zamansız.
Geç buldu gülşeni, çabuk kaybetti,
O değil, “git” diyen sesti zamansız.

Ne gecede ay var, ne günde güneş,
Küllenmeye mahkûm yanan bu ateş.
Bir acı uğultu –ayrılığa eş-
Aşkın yollarını kesti zamansız.

Umutlar sevginin dalına konmaz,
Kuru gül âşığa bir ilham sunmaz,
Artık bu yaraya devâ bulunmaz,
Bülbülün gülşene resti zamansız.

Sevdâya kapıldı en güzelinden,
Âşiyân düşledi zülfün telinden,
Çeşmenin başında düştü elinden,
Kırıldı aşk denen testi, zamansız…