Sonbahar Risalesi Şiiri

Çisim çisim yağıyor sonbahar kaldırımlara,
Adeta rüzgarla dans ediyor yapraklar.
Gökyüzü ağlıyor bir kadın sedasıyla,
Sokaklar boş, gönülde kalabalıklar.
Sadece sessizlik geriye kalan yanılgılardan...
Bir tek gökyüzü çığlık çığlığa,
Sanki sessizliği yırtarcasına.
Dokunuyor sonbahar, doğanın her bir hücresine.
Hoyratça savuruyor, tüm umutları birer birer...
Kaldırımla yaprakların sevişmesini,
Rüzgarın ıslığı bölüyor...
Korkudan tir tir tüm yapraklar,
Bir ordan bir buraya savruluyor...
Yaprakların çaresizliği mi bu?
Avaz avaz bağırıyor, kimsesiz kaldırımlar,
Sevgisiz kalan ruhlara, sonbahar risalesinde...