Sonbahar Nakaratı
Gitti akşamın çığlığı ve çığırtkanı
Ve sığırcıklar gitti ve güneşin elemleri,
Güneşin elemleri de gitti… O ay ve ay,
Ölçümsüz ölçümlerde, bülbülü anlatan
Kelimeleri sarı ayın, ki bana göre bir kuş değildir
Fakat bir kuş ismidir ve isimsiz havanın ismidir
Ki hiç duymadım – hiç duymayacağım. Ve gene de altında
Her şeyin sessizliği gitti, ve sessiz olur,
Sessiz olur ve oturur, ikâmet eder bir şey,
Çığlık atan ve çığırtkan bir kalıntı,
Ve incitir bülbülün bu kaçınışlarını
Ben asla duymamışsam ve duymayacaksam da o kuşu.
Ve anahtardadır sessizlik, hepsi oradadır,
Sessizliğin hepsi o ıssız sesin anahtarındadır.
Wallace Stevens (1879-1955, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 3.2.2019 12:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Autumn Refrain by Wallace Stevens The skreak and skritter of evening gone And grackles gone and sorrows of the sun, The sorrows of sun, too, gone . . . the moon and moon, The yellow moon of words about the nightingale In measureless measures, not a bird for me But the name of a bird and the name of a nameless air I have never--shall never hear. And yet beneath The stillness of everything gone, and being still, Being and sitting still, something resides, Some skreaking and skrittering residuum, And grates these evasions of the nightingale Though I have never--shall never hear that bird. And the stillness is in the key, all of it is, The stillness is all in the key of that desolate sound.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!