Sonbahar mı suçlu, Aşk mı?

Sonbahar yağmuru yine başladı,
İçimde ki ateşini söndürmek istercesine.
Sararan yapraklar suya doyamadı,
Sana olan susuzluğumu bilirmişcesine.

Neden hüzünler hep sonbaharda yaşanır?
Başka mevsim bulamıyorlar mı?
İklimle ruhumun raks ettiği dansta,
Yoksa ben miyim bu mevsimde yenik düşen aşka?

Yokluğuna yabancı olan ruhumu,
Son nefesini çektiğin izmarit gibi fırlattın.
Sana her ihtiyaç duyduğumda,
Yaşlarıma göz kapaklarımın kapısını çaldırttın.

Yine hazan, yine serzeniş, yine yalnızlık.
Gitme kal, gözlerime söz geçiremiyorum desem,
Göz pınarlarımdan akan aşkını sahipsiz bırakma desem,
Ömür defterimizin en masum sayfasını açar mısın yar?

Bak yine sessiz kaldın!
Sana her seslenişimde bir az daha yorgun,
Bir az daha ürkek oluyorum anlasana.
Bırak ömür defterini, kuru yaprağa dönecek halin yok.

Susma yağmur, sen de düş sarı yaprak.
Ne farkım var ki meçhule gidişlerinizden?
Sonbahara, tüm yaşanmış aşklara inat,
Dirileceğim yine en derinimden…

…Veee,
Seni benden toplamak için,
Kendimi topluyorum benden.