Ateş rengine bürünmüş yapraklar,
Hüzünler kadar renk veriyor.
Ayrılıkları içine çeken topraklar,
Hayatı gözler önüne seriyor.
Yalnızlığın sembolü yıldızlar,
Yeryüzünde arkadaş arıyor.
Yalnız kalan yürekler sızlar,
Acısı bütün bir ömrü sarıyor.
Ateş kırmızısı yapraklar düşüyor,
Yerlerde sevinçler kadar üzgün.
Dalından kopan her yaprak üşüyor,
Sonbahar içimde yaşıyor bugün.
Kayıt Tarihi : 16.12.2023 12:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!