Sonbahar Hüznü Şiiri - Nail Yavuz

tez unutulan acıları önemsemem,
getir bana
kırmızı karanfilin kanayan yarasını..

içime güz yağmurları yağıyor

güldüremiyorum yüzünü siyahın

yorgun sevdamı dinlendirirken
bir de sen vurma
zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar
yitik umutlar toplamında
didikleyip durma yüreğimi..
mevsimlerin arasına sıkışmış bir kış günüyüm
ömrüme yazamazsın kimliğini..
unutulmuş son eylülü de yaktım
zaten kendi küllerimden var ediyordum düşlerimi..

aşk çiçeklenir mi bu mevsim
taç yaprakları gözlerini açar mı
bilmem

yüreğimdeki uçurtmanın ipi senin ellerinde
bir boşluğa düşer gibiyim
damla damla özledim seni..
açıklayamam,

yalnızlığımın yorulduğu yerdeyim
.
o iklimsiz yağmurda
beynimle yüreğimi el ele tutuşturup
kalemim oldun
dinmeyen acılar düğümünde

belki adı yoktu yaşananların
yaşanmamış aşkların hatırı için
ne şiirlerimden
ne de aklımdan çık

yaralı olsa da sözcükler
kal ki kalemim susmasın….

Nail Yavuz, İzmir