Dağların ardından doğdu
Hiç dinmeyen o hüzün
Gözlerinin ıraklığı
Tüketti umutları
Sonbahar hüznü çöktü
Yaşanılan bu demde
Oysa gençliğinin baharıydı
Yaşanılan o ten de
Yaşamının anlamı
Ruhunun gıdasıydı
Yitip giden o sevgi
Güneşi görürmüydü
Artık eskisi gibi
Korku dolu kalbini
Avutamaz olmuştu
Gülü görene kadar
Yaşamayı unuttu
Can suyunu bulunca
Baharlar döndü yine
Ruhunun yorgun düşmüş
El değmemiş mabedine
(23.02.2005)
İlknur ÇekiciKayıt Tarihi : 3.3.2005 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selamlarım.
TÜM YORUMLAR (2)