Bir sonbahar hüznü düştü içime
İnsan neyler can evinden gidince
Yaprak yaprak toplanmıştın ve yine
Dökülüyor insan yaprak misali.
Dallarında ne meyveler yemiştik
Koca adam biz seni çok sevmiştik
Demek böyle yüreğe kor düşünce
Hep yanıyor insan ateş misali
Misafiriz gün torbaya dolunca
Dökülüyor yaprakların solunca
Biter sanma bu hayatın ölünce
Bu saltanat devri alem misali
Yaşa varol dedikleri gün çokmuş
Yaşananlar bu dünya da hiç yokmuş
Hüzün sardı her tarafı bak yine
Soluk almak varmış yokmuş misali
Kayıt Tarihi : 29.4.2017 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!