Sonbaharın hüznüyle kuruyup savrulan yapraklar.
Seni bana hatırlatıp durur.
Karanlığa gömülü odamın soğukluğu
Hayallerime gem vururur.
Ama kapı deliğinden sıyrılıp karanlığı yaran ışık
Güzele dair bütün hayallerde
Güneşin klavuzluğunu anımsatıp durur.
Kayıt Tarihi : 14.9.2008 15:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!