Mevsim Bahar Olunca (şiir)

Cemreledin yine gönül bahçemi
Tepeden tırnağa zümrüt baharım.
Bayrama kavuştum aşk ikliminde
Nihayete erdi kışlık efkârım.
O kadar özgün ki balın, çiçeğin
Kokundan mest oldu peteğim, arım.
Ekin tarlaları gibi göğerdi
Örümcek bağlayan kör duygularım.
Hayat üfleyince gönlüme gönlün
Göğü kucaklayan koca çınarım.
Bire bin çoğaldı, bereketlendi
Evvelim, âhirim, hanem, ambarım.
Esir mezadında rehine iken
Lütfunla kurtuldu şu itibârım.
Bendeki ummanı nasıl zapt eder?
Çin Seddi, Toroslar, Uluhisar’ım.
Gönlümün sultanı, mihribanımsın
Seninle mutluyum, sevgisiz yarım.
İki cihanda da sensin sevdiğim,
Biricik hazinem, en büyük kârım.