Sonbahar Gözlerin Şiiri - Mehmet Yıldız 6

Çocuktum ben.
Sen, sonbahar bakıyordun gözlerime.
Ellerimde yeni yetme bir sevda.
Acılarım benden önce büyüdü.
Aşk, adı konmamış bir yağmur senden sonra.

Bilmediğim bir alfabenin
İlk harfine takılıp kalmışım.
Adın ilkbahardı güya.
Oysa her bakışında yanıyordu tüm evren.
Mevsimler yitirdi anlamını
Gözlerin bilinmez bir sihir,
taşındı yeryüzüne.

Soylu vuslatların limanı sanmıştım.
Kalpler arası bir intiharmış gözlerin.
Çocuktum.
“ilkbahar” diyordum, ismini sorana.
Sonra,
Senin gizli bir efsane olduğunu,
Ülkemde.
Gözlerinden kaçıyordum.

Yine sonbahardı mevsim.
Yine sonbahardı mevzim