Sonbahar, Gönül Dağımın Rengi

Bir sonbahar asrındayım
heybemde yaşamak yükü
giderim yol nereye giderse
gönlümde orta yaşın hüznü

Hazan mevsimi, başka tutar adamı
güz renkleri sardığında her yanı
gün başka doğar, yağmur başka düşer
gazel yorganında uyku hazırlığı

Her sonbahar depreşir yaralarım
bilemem niçin kendimi paralarım
bir boşluk ki, beni çeker
belli etmem, için-için ağlarım

Göçmen kuşlar gibi kanatlanırım
ötelerde bir kutlu diyar var sanırım
beyhude, kâfi gelmez çırpınışlarım
ufku saran bulutlara takılır kanatlarım

Bu mevsimden bir akis mi var
nedir bu efsun, tutku mu, sevda mı var
bilemem bu hicranın kaynağı nerede
tatmadığım aşkların özlemi, hasreti mi var

Sonbaharda ben, bende sonbahar
bir başka yakar bu mevsimdeki har
gönül kuşum yorulmuş
saçlarıma daha düşmeden kar

Bu ten sararıp solduğu zaman
saatler vakti vurduğu zaman
düşerim toprağa yaprak misali
burnuma kokusu geldiği zaman

Sonbahar, gönül dağımın rengi
renklerinde buldum ahengi
ıslanırken yağmurunda iliklerime kadar
uyumak istiyorum koynunda mahşere kadar