Sonbahar Gibiyim Şiiri - Nizamettin Ergül

Dallarım sarardı
Tek tek dökülüyor
Havalar soğudu
İçim üşüyor
Para suyunu çekti
Çaresiz kaldım
Dostlar yön değiştiyor
Trafik yoğun
Nefesim açlıktan kokuyor
Gözlerim Doluyor
Güneş üzerime doğmuyor
Bulutlar engel
Sözlerim kar etmiyor
Cahiller hükümdar
Yalnızlığa yol alıyorum
Gölgemde nankör
Aşkın kulağı sağır
İstediğin kadar bağır
Bu ne yük nasıl kahır
Sarardım soldum
Dünya zalimler dünyası
Yokmu fakirin aynası
Bozkırların içinde
Susuz kaldım.
Felaket diyarında
Bücür yaşadım..