Sonbahar Gelse Şiiri - Hakan Acer

Sonbahar gelse, aylardan eylül…
Yapraklar sararmış,
Salçayı çoktan çıkarmış annem,
Selam versem usulca,
Kaçtan aldın komşu desem,
Yokluğun içinden kaldırıp başını,
Bana baksan…

Otursak karşılıklı, balkonumuzda,
Yaşım on yedi,
Bir bardak daha çay doldursam,
İkimize birden…
Hiç konuşmadan öylece kalsak…
Bana baksan…

Duyuyor musun?
Fabrika uğultuları geliyor uzaktan,
Hissediyor musun?
Sen de beni…
Görüyor musun?
Çocuğu sokakta top oynayan,
Zayıf, çelimsiz hani kırmızı şortlu olan…

Biliyor musun?
On koca yıl geçti üstünden,
Çam fidesi ağaç oldu mezarına dikilen,
İşte bak her yerde sen,
Can veriyorsun yine her şeye,
Her zaman olduğu gibi,
Oysa öyle yorgunum ki bir bilsen…

Ama sen sakın üzülme annem,
Kovaları yine taşırım ben,
Üstelik hiç şikâyet etmeden,