Sonbahar Gelirken Şiiri - Emre Gülözer

Yİne son bahar gelirken,
Bir yaprak düşüyor sessiz ve usulca.
Sonra aklıma geliyorsun yine,
Hapisteyim, dokunamıyorum.

Yine son bahar gelirken,
O kuşu izliyorum, kanat çırpıyor güneye.
Bembeyaz kanatları çarpıyor yüzüme,
O kuş bile mutlu ama ben ağlıyorum.

Yine son bahar gelirken usul usul,
Ben aglıyorum, resimlerinle.
Senin o güzel gözlerine bakıyorum,
Hayal misin yoksa, hecelerime..

Yine sonbahar gelirken,yanında bir adam,
Tutuşmuşsunuz el ele, bakamıyorum.
O sahip olmuşken sana,
Ben uzaklardayım, duyamıyorum.

Yine sonbahar gelirken,
Saçlarının kokusunu duyuyorum.
Dudakların parlıyor ışıkta,
Yanlızım, bakamıyorum.

Yine son bahar gelirken,
Gerçekten sonmuş bu sefer, anlıyorum.
Sen bunu bilemeyeceksin belki ama,
Uçurumdayım,
Düşüyorum...