Sonbahar Gecesi Şiiri - Sibel Erenözlü

Mevsimlerden bir sonbahar gecesiydi.
Ekim ortalarında ılık bir sonbahar
Gecesi...
Rüzgarın serin esintisi daha dün gibi
İçimi titretti.
Esti esti ve gizlice yan masaya geçti.
Kahvelerimizin sıcacık kokusu
Özlemlerimizle harmanlanarak
Nasıl da içimizi ısıttı...
Ne;
Denizden gelen takaların ninnisi
Nede;
Martıların,balıkçı teknelerinin
Rotasında aradığı akşam ziyafeti manzarası.
Hasretimizin önüne geçemedi.
Çok uğraştı.
Akşam sefaları,hanım elleri,melisalar
Dikkatimizi dağıtmaya ama...
Bir sen,bir ben vardık.
Ağlayan bir keman ise anılarımıza
Eşlik etti...
Bütün renkler oradaydı da.
Ben yine senin gözlerinin
Rengini sevdim...
Sonra sevdalı sözlerini.
Ben hiç seni unutmadım.
Demelerini özledim.
Gözlerimin içine öyle sevdalı
Derin bakmalarını özledim.
Saçlarımı okşarken
Her telini ayrı severdin.
Ben senin beni özlemelerini,
Beklemelerini severdim.
Bir sen,bir ben vardık.
Bir de bana verdiğin çerçeve.
Şimdi sen yoksun.
Ben ise hala bıraktığın yerde.
Ve elimde anılarımızı sığdırdığım
Bu çerçeve...