Sonbahar Felaketi Şiiri - Rahim Zor

Kuzeyde kara bulutlar var.
Sis kapıma dayanmış.
Gece alev olmuş yanar.,
Gözlerin aklıma düşmüş
Bir rüzgâr çıkmış,
Sonbahar esiyor,
Ve eylül ağlıyor,
Ben ağlıyorum.
Yağmur camlara vuruyor,
Ağaçlar dökülen yapraklar arasında,
Çocuklar gibi el çırpıyorlar.
Akşam!
Yağmura rüzgâra karışan akşam,
Üzerime bir sis gibi çökmüş,
Ve ışıklar sönmüş,
Karanlıklar ağlıyor,
Ben ağlıyorum.
Yağmur camlara vuruyor,
Üşüyorum,içim ürperiyor,
Saatler ilerliyor.
Dışarıda ölü çığlığı var,
İçimde bir cenaze matemi.
Felç olmuş yalnızlığım,
Beni tatlı bir uykuya sürüyor.
Ve sancılı rüyalar,
Gecemi terletiyor.
Ani bir kapı gıcırtısı,
Sersemliğimi tokatlıyor.
Bir bıçak gibi ışıldayan gözleri,
Islanmış tüyleri,
Ve mağrur bakışlarıyla,
Yanıma sokulan
Fakir bir kedi,
Gölgemde ısınıyor.
Ninni muşultuları ile
Gecemin soğuk neşesi oluyor.
Gözlerimden hicran akıyor,
Hatıralar ıslanıyor.
Bir sonbahar felaketidir yaşanan
Gök yarılıyor,dereler coşuyor.
Şimdi petrol mavisi bu gecede,
Hayallerim bulanık sulara karışıyor.

.