Sonbahar Ezgisi Şiiri - Nursena Budak

Bürünmüş sonbahar yaprakları
İlkbaharın teninden ,
Nüfus eden rengini bırakmış geriye .
Yıpranmış insanlar gibi
Solmuş , yorulmuş ve değişmiş
Amaçlarını yitirmiş
Umutları tükenmiş
Ve yollarını artık göremeyen
Gördükleriyle dili düğümlenmiş
Susmayı yeğlemişlerdi
Çünkü yineleyen bu döngüde ,
Yapraklar bile kendini kaybetmişti..

Gözü kararan bulutlar ,
Hırsı bitmeyen insanlar gibi
Gürültülü, ürkünç ve hırçın ,
Düşünmeden verdikleri kararlardan
Kaçındıkları mahzun bakışlardan
Ve sığındıkları limanlardan
Umduklarını bulamamış ,
Bulduklarıyla hiç yetinmemişlerdi ,
Çünkü bulutların yapabildiği yalnızca
Kuru bir gürültüden ibaretti..

Sonbahar böyleydi ,
Kendini kaybetmiş yapraklar
Ve gözü kararan bulutlar
Dünya böyleydi ,
Hırstan gözü kararanlar
Ve yıpranmış olanlar
Aynı yerde bulunan ,
Bambaşka hayatlar ...