Sonbahar Durgun Gelir Kalbe

Sonbahar durgun gelir kalbe
Takvim yağrakları çoktan aceleci olmuştur
Mevsimden mevsime alalade geçerken
Anlamak için kaybetmeliyim belki
Bir dahaki sonbahara çıkmayacak
Mesela; Attila ilhan gibi

Sefil bir yaşamdan küf tutuyor arzular
Zamanı gelmiş ama ölemeyen hisler barındırıyorum
En can alıcı yanı kesilmiş gökkubbenin
Yağmur yağıyor,Saraçhaneden iniyorum
Kırılmalımıyım bu zamansız misafire
Sonbahar gelmiş yine
Anlıyorum
Mazimden siliniyor hatırladıkça insanlar
Utangaç sevdaların tozlu kahramanları
Birer birer çekip gidiyorlar zamanımızdan
Artık yaşlanıyor aşkın mahremiyeti
Tuhaf haberler yayılıyor ağızdan ağıza
Değişmeyen tek gerçektir ölüm
Bak son yolcularda terkedip gitti
Aşk artık öksüz gülüm

Sonbahar geldi düştü peşime
Söylemesemde anla
Kalbime gelmeyen son bir bahar var hala
Gözyaşlarıyla uğurladığım bir vebal gitti içimden
Zafer takları yıkıldı aşkımın üzerine
Sonbahar can evime hain bir gidişi fısıldıyor
Herşeyin bir sonu var deme
Duvak altında bile ihanet edilmeyen aşklar gördüm ben
Vefasızlık insanla doğan bir günahtır
Sende son şeklini almış
Sonbaharla birlikte
Arkandan söyleyemediklerim yanıma kalmış
İsyanımı köleleştiren sonbahar lanetidir gözlerin
Biliyor musun?
Sonbahar yaprak yaprak tüketti hayalini
Bir yağmur sonrası sana ağlamama ihtimalini özledim
Haydi söyle yar
Ben böyle yanarken sensizliğe
Bu davetsiz,bu sızlatan
Sonbahar
Kalbine beni hatırlattı mı?
(27.10.2005)