Biz halkı kavgası uğruna ölenlerin çocuklarıyız.
Daha doğarken baba sevgisi kelepçelenmiş bileğimize.
Türkülerimiz koparılanların ağıtlarıyla dolu.
Yüreğimiz hep yasta.
Bize gülmek yok.
Bize doymak,
Bize sevmek,yaşamak,
İnsanca yaşamanın özlemini duymak.
Özgürlüğün yangısı içimizde.
İçimizde yarınlar.
Ellerimizde, gözlerimizde.
Ve anaların sancılı gecelerinde,
Kavgaya doğan bebelerimizde...
Malatya 15.12.1990
Münir EngürKayıt Tarihi : 25.12.2010 09:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!