Sonbahar da şeb-i arusdur

Gece okuldan çıktım yürüyordum.Karanlığın içinden bir güzel koku geldi,büyülendim.O efsunla mırıldandım ilk mısraı. Biraz sonra kendime geldim,gülüşlerim arkasına sakladığım hüzünleri hatırladım ve ikinci mısra ulandı ilkine. Sonra başkaldırdım bu tezat tükensin istedim ve üçüncüyü söyledim.bir isyan içine doğru koşturmadaydı fikrim artık. Ki o sırada ölümün anlamını düşündüm ve topraktan gelen yaprakların toprağa dönüşlerinin de bir şeb-i aruz olduğunu kavradım.Böylece son mısra'a noktayı koyarken bir ilkbahar gecesinde sonbaharında bir mutluluk sakladığını anlamış oldum.