Sonbahar Çok Yakıştı Ankaraya

Soğuk bir sonbahardı Ankarada,
Unutmam, dolaşır durur hafızamda.
Gülümsedin ya sıcacık, çay tadında;
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Sarhoş oldum o güz gözlerinde ben.
İçin için yandım o soğukta ben.
Başını eğdin, hafifçe güldün ya sen;
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Buğulandı geçmişim çay gibi buğulandı,
Karıştı şeker misali köpük köpük karıştı.
Geçmişimle sarhoşken güneşe saldın ya saçlarını,
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Kaçıştı insanlar ıslanılmayacak yerlere,
Bekleştiler yağmursuz, aşksız, kuru köşelerde.
Sokaklar... bize kaldı ya öylece,
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Çocuklar doldurdu ciğerlerini.
Camda buğulandı, kalp oldu nefesleri;
İçlerinde hayal ettim ya ikimizi,
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Sırılsıklam oldu ruhu caddelerin.
Apayrıydı o gün herşeyden zerafetin.
Ankara gibi ıslak baktı ya gözlerin,
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...

Güneş yavaş yavaş doğarken
Gökkuşağını saçlarına kattın ya sen,
Işıl ışıl güldün; el salladın ya sen,
Sonbahar çok yakıştı Ankaraya...