Sonbahar Biriktiriyor Yüreğim

yüzümde eski bir bıçak yarası gibi
akşamları üşümekten
sonbahar biriktiriyor yüreğim
ben bir öğretmenim
dilleri tutulmuş çocuklardan geliyorum
gözlerinizde yokluğum
ağlasam boğacak gözyaşım sizi
göçmen kuşlar tutuyor hayallerimden
kar gibi alınlar
vadilere yaprak döküyor
hangi ağaca baksam
bir serçe düşecek dallarından

kabuklarından çürüyen dertler gibi
acıyı avuçlamaktan
kapanmıyor yaralarım
ben bir öğretmenim
yüreği yırtık çocuklardan geliyorum
gözlerimi ilkokul kokularına astım
geçmeyen derin karalamarım var
hüzün kokar ağzım
alnımda silgi izi
mevsimler hep karatahtaya öykünür artık
yağmurlardan ayrı ağlamalarım var

ve bir gün
kuşlar geçer mi penceremden..

Sıtkı Özkaya