Sonbahar hüzün kokar, ayrılıktır...
Dal ayrılır cok sevdigi yapragından.
Agac kalır tek başına ben gibi, sevdasından uzak.
Ruzgarlarla inler, acıtır icini özlem...
Kavuşacagı gün icin, yıkılmadan ayakta bekler...
Sevdasının sıcaklıgını hayal eder, onun onu saracagı günü dört gözle bekler...
İlk baharda aşik olur yeniden, onu saran yapragına...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta