Sonbahar Aşkı Şiiri - Muharrem Gür2

Kimbilir kaç şiire gömdüm seni
Kaç şarkı doğurdu yeniden.
Ve kimbilir kaç zamandır
Umursamadan gezdiğim
Şehrimin sokaklarında
Binbir türlü halimle ezdiğim
Kaç kaldırıma gömdüm seni,
Sesini.
Ve kimbilir kaç köşebaşı doğurdu yeniden,
Sessizliğini.
Aldırmadan şehrin karanlığına
Gürültüsüne
Kimbilir kaç kez yenik düştüm
Gülen yüzüne.

Rüzgar esiyordu
Yeditepeli şehirden
Üzerimize.
Kokunu şamar gibi yüzüme
Sesini duyar gibi yüreğime vuruyordu.
Bilmiyordu.
Kimbilir kaç mevsime gömmüştüm de seni
Kaç rüzgar
Kaç yağmurun sesi
Onlar bizi umursamasa da
Kimbilir kaç insanın nefesi
Her seferinde seni doğuruyordu.
Ve alaca karanlığında gecenin
Bir yıldız
Her gece
Sadık
Parlak
Bana ışıldıyordu.