Sonbahar geldi istanbula
Sessizce çatlayan toprağın kokusu
Issız,karanlık,soğuk sokaklar
Akşamlarımı zehreden hüzün
Hasretimin kabus dolu uykusu
Renklerinden sıyrılıp
Başıma intihar gibi düşen yapraklar
Umudun bitmeyen sorgusu
Söylesene ey yar
Sen gelmezsen bu gönül
Bahara nasıl çıkar..
Hangi mevsim avutur ki beni
Havada kanayan umudun sesi
Yüreğimde yıldırımlar
Gözlerime erken düşen karanlık
Yağmur,ayrılık
Denizden ruhuma esen rüzgar
Yere düşen her damlada akan yalnızlık
Dilimde adın,düşümde fırtınalar
Her gece
Her gece sabaha kadar
06.11.2012
Kayıt Tarihi : 8.11.2012 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İmgelerin raksı mükemel.
Duygulu, ilmik ilmik işlenmiş hüzün.
Keyifle ve duyarak okudum.
Kalemin dert görmesin üstadım. (10+Ant.)
Sevgilerimle...
Nafi ÇELİK
TÜM YORUMLAR (2)