Turuncu yerini maviye bıraktığı zaman
Bir tatlı hüzündür yeryüzünü saran
İşte o zaman
İlhamını geceden alır, sanatla uğraşan.
Gün yine batıyor.
Ufukta kızıl bulutlar, acı içinde kıvranıyor.
Güneş hünerini sergilerken,
Dağlar siluete dönüyor;
Bir mavi yeryüzüne yavaşça iniyor.
Ve birazdan saçların saracak gökyüzünü.
Ve ben, bu sonbahar akşamında,
Yalnızlığın ortasında;
Defalarca öleceğim...
Kayıt Tarihi : 9.6.2023 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!