Sonbahar Akşamı Şiiri - Tahir Dal

Bir sonbahar akşamı...
Bahçemde oradan oraya savrulan yapraklar,
Pencerenin kenarından gelen rüzgar uğultusu...
Ve sen yoksun...
Sensizliğin dibine buran bu korkak yüreğim,
ve yine sensizlik korkusu.
Odanın içinde bir mum.
Tıpkı benim hayatımı aydınlatmaya çalıştığım gibi
odayı aydınlatmaya çalışıyor garibim.
Beceremiyor. Bir şeyler ters gidiyor ama o da anlamıyor doğrusu.

Bir sonbahar akşamı...
Gökyüzünde yağmur.
Bu deli yürek yine sensiz.
Senin yokluğunda yağmur bile sessiz.
Şu koskoca şehirde tek başımayım. Nedensiz...

Bir sonbahar akşamı...
Ve ben yaşayan bir ölüyüm.
Gittiğin o sonbahar akşamında,
senin için öldüm bedelsiz.
Ve bir ceset gibi yatıyorum bu şehirde
Kefensiz...