Sonbahar Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Ah,şu sonbahar,
Yine dökmüşsün zülfünü,
Kışı bekler gibi, sabırlı, sessiz.
Üstünde sisli, puslu bir gökyüzü,
Bu gidiş hiç hayra alamet değil.
Bir yanda yağmur dökülecek,
Bir yanda sarı yapraklar,
Toprağa düşerken usulca,
İçimize işliyor bu yalnızlık.

Sokaklar soğuyacak,
Güneşin ışıltısı tenimize vurmayacak.
Isınmak için avuçlarımızda bulacağız birbirimizi,
Gözler gözlere değecek sessizce.
Güneşsiz günlerin ardında,
Sığındığımız köşelerde,
Rüzgarın çılgınlığını dinleyeceğiz belki,
Kışın soğuk kollarına düşmeden
Bitiririz sonbaharın sessiz sıcaklığını.

Her düşen yaprak bir vedadır,
Ama aynı zamanda bir vaattir,
Kışın beyaz soğuğuna inat,
Toprağın derinlerinde yeşeren umutlar.
Sonbahar, hüzünlü vedaların,
Ve yeniden vuslata doğacak sabahların mevsimi.

Memoçilo