Sonbaharın Hüzünlü Ninnisi
Sararmış yapraklar, rüzgarda inler,
Toprağa düşer, hüzünle karışır.
Ağaçlar soyunur, çıplak dallar sızlar,
Giden yaz günleri, içimi dağlar.
Gökyüzü ağlar, bulutlar doludur,
Güneş saklanır, yüzünü örter.
Her şey usulca, sessizce soludur,
Yüreğimde bir fırtına kopar.
Hatıralar uçar, yapraklar gibi,
Giden yıllar, geri dönmez hiç.
Bir veda türküsü söyler, rüzgâr gibi,
Sonbaharın hüzünlü, uzun bir şiiri.
Her yaprak dökülüşü, bir veda demek,
Yaşamın akışı, durmadan sürer.
Kış gelecek, sonra bahar gelecek,
Ama bu hüzün, içimde yer eder.
Sonlar başlangıçtır, denir ya hani,
Yeni bir umut, yeni bir sayfa.
Ama bu veda acısı, içimi sızlatır,
Sonbaharın hüzünlü, uzun bir sayfa.
Belki de bu hüzün, güzeldir biraz,
Yaşamın anlamını öğretir bize.
Değerini bilmek, her anın, her nefesin,
Sonbaharın hüzünlü, güzel bir sinesi.
Yaprak yaprak dökülür her sonbahar,
Sarı bir örtüyle kaplanır yollar,
Dökülen her yaprak, bir veda sanki,
Ömrümüzden eksilen yıllar gibi.
Gökyüzü bulutlara boyanmış ağır,
Güneş yorgun, parlamaz artık sağır,
Ağaçlar sessiz, dallar mahzun ve boş,
Her köşe, her yan sarı bir kış hazırlığı.
Rüzgar uğuldar, tenimde bir sızı,
Savrulur yapraklar, dolup hüzün saza,
Düşer her bir yaprak, hayattan kopar,
Gözümde belirir yaşla dolu hazan.
Biliriz aslında, son değil bu yol,
Her bitiş bir başlangıç, bahara doğru kol,
Yeniden filizlenir toprak, yeşerir dallar,
Her soluş bir doğuş, vuslatla başlar.
Sonbahar bir vedadır, ama sessiz bir yemin,
Kış gelip geçer, bahar doğar yeniden serin,
Hüznüyle derin bir güzelliktir her yaprak,
Gözyaşı dökerken umut eker yarına uzak.
The Sad Lullaby of Autumn
Yellowing leaves, moaning in the wind,
He falls to the ground, mixed with sadness.
The trees are stripped, the bare branches are aching,
The summer days that are gone, mountains inside me.
The sky is crying, the clouds are full,
The sun hides, covers your face.
Everything is left softly, quietly,
A storm breaks out in my heart.
Memories fly like leaves,
The years that are gone, never come back.
He sings a farewell ballad, like the wind,
A sad, long poem of autumn.
Every leaf fall means goodbye,
The flow of life goes on without stopping.
Winter will come, then spring will come,
But this sadness has a place in me.
The end is the beginning, as they say,
A new hope, a new page.
But the pain of this farewell makes me ache,
A sad, long page of autumn.
Maybe this sadness is a little beautiful,
It teaches us the meaning of life.
To know the value of every moment, every breath,
A sad, beautiful sin of autumn.
Leaves fall from leaf to leaf every autumn,
The roads are covered with a yellow blanket,
Every leaf that falls, it's like a goodbye,
It's like years are missing from our life.
The sky is heavy painted in clouds,
The sun is tired, it doesn't shine anymore, he's deaf,
The trees are silent, the branches are sad and empty,
Every corner, every side is a yellow winter preparation.
The wind is humming, there's a pain in my skin,
The leaves are tossing, the sad thatch is full,
Every leaf that falls, breaks away from life,
Hazan, filled with tears, appears in my eyes.
We know, actually, this is not the end, this is the way,
Every end is a beginning, arm towards spring,
The earth sprouts again, the branches bloom,
Every fade begins with a birth, a manifestation.
Autumn is a farewell, but a silent vow,
Winter comes and goes, spring comes and it's cool again,
Every leaf is a deep beauty with its sadness,
While shedding tears sows hope, tomorrow is far away.
Kayıt Tarihi : 4.11.2024 10:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
