Sonbahar Şiiri - Halit Korkmaz

Yapraklar sararıyor sonbaharın kâmından,
Gitgide tizleşiyor böceklerin sesleri,
Variyatlar tedirgin iklimin ahkâmından,
Rüzgârın teli kopmuş duyulmuyor pesleri.

Sümbül lâle'ye nispet bahsetmez korkusundan,
Sarı' mor endamıyla açıktır etekleri,
Boran'ın sesi baskın kovan vızıltısından,
Arılar silâhlanmış koruyor petekleri.

Çınar'ın yaprağına göz koymuş vahşi Poyraz,
Önüne katıp yığar rengârenk desteleri,
Dalından ayrılanı sakın addetme ahraz,
Altın kafes yaktırır en acı besteleri.

Sonbaharla birlikte ben de sararıyorum,
Yeşil tehdit edildi' kahverengi namludan,
Bu mevsim beyaz gülü fenerle arıyorum,
Şarkılar dinliyorum detone martılardan.

Kuşlar göçmeye teşne hasretin çerağında,
Gidip de dönmemek var' kim okur kaderini,
Sanmayın terki vatan' mevsimler ferağında,
Hiçbir can çok sevemez topraktan maderini,

Bu kerre cam kılıçlar çekiliyor kınından,
Sırça köşk parçalanır sayılmaz kırıkları,
Bir koro ki solistler yedisinden kırkından,
Tarumar olur kulak dinler hıçkırıkları.

Kim tasavvur ederdi bunca nebâtat erir,
Bunca mahlukat niçin kurtulamaz kurdundan,
Terki diyar edene kim pusula gösterir,
Rüzgârlar ayrı koyar canlıları yurdundan..