Sonbaharın meltemiyle çatırdıyor kızıl yapraklar,
açıyorum kulaklarımı ve ufak melodilerini dinliyorum.
O kadar sessiz ki sanki dünyada kimse kalmamış gibi
sadece ben ve bana eşlik eden rüzgarlar.
Yalnızlığa alışıyor gibiyim
bazen nankör bir sevgiliye benzese de...
kendimi affetmeyi seviyorum.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta