Sonbahar...! Şiiri - Emsal Toprak

Sonbahar...!
Kuşlar üşüyor, hava soğuk insan da soğuk
Gönlü dilşad olanlarda ihsan da soğuk
Yavuz dilin döküp saçtığı lisan da soğuk
Sonbahar ömür ağacındaki yaprağı vurdu
Hayat bahçesinde bir ağaç daha kurudu

Bu mevsim yıl içinde üçüncü mevsim
Ömrümün içindeki dördüncü mevsim
Toprak altında mı? Acep beşinci mevsim
Her gün bir ilmek, her yıl bir düğüm
Ömür bir kilim, hayat tezgâhında ördüğüm

Sonbaharda en çok mezarlar üşür
Yaşlılar minareden gelen sesi bölüşür
Mezarcı; gelen taze ölüye tarihi düşür
Bu mevsimde gündüzler, geceler soğur
Sonbahar kimine hüzün getirir, kimine uğur

Yolun kısalıp zamanın daraldığını
Kârın tükenip, sermayenin azaldığını
Heybede yaşanacak üç gün kaldığını
Anlarsın! Sonbaharın soğuk gecelerinde
Depreşir pişmanlıklar titrek hecelerinde

Nice dönemeç dönüp, nice sınırlar aşan
Karayel olup esen, sel olup taşan
Durak, durak sınanıp, son durağa ulaşan
Bu bahar senin de sonbaharındır
Yolculuk belki bugün, belki yarındır...
E.TOPRAK