Günlerin mi efkârı çöktü üzerine
Tabiat bile sararmış solmuş
Sanki veda eder gibisin sevgiliye
Bulutlarında gözyaşı biriktirmişsin
Anlıyorum hazan vurmak üzere
Her şey ölecek bir gün de
O kutlu doğumun arifesine kaç var…
Baharının başında son da olsa
Nice yeni doğumlara gebesin sonuçta
Yüreğimize hüzünler yaşatsan da yağmurlarınla
Kırağı çalan ruhumuza
Yeni umutlar ekiyorsun kızıla çalan ufuklarınla…
Günler kısaldıkça sen uzuyorsun
Yalnız geçen geceler uzuyor
İsimsiz bir efkâr kaplıyor ruhumuzu
Yaprakları dalından koparan rüzgârlarda
Günahlarımız dökülsün istiyoruz…
Ah be sevgili
Sana şiir yazmak varken
Sonbahara şiir yazdırmak da neyin nesiydi
Gidişin, sararan umutlarımın yapraklara benzemesiydi
Artık bir nefeslik fırtına kaldı kalbimde
Ruhum da kopar mı bedenden
O son rüzgarda…
©
10 Eylül 2023
18:26
Kayıt Tarihi : 10.9.2023 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!