Zambak kokusu, gül kokusu
Geceleri semaya uçan kuşlar
Masum sonbahar, yağmur duygusu
Sensiz soğuk, geçmeyen kışlar
Elimde buket, yakamda karanfil
Bak gör bitmiş sonbahar
Ülkem kahverengi, bilinmez bir dil
Ayrılırken ağlamış sonbahar
Yahut sensindir bir yüzü baharın
Gözlerinde gülün yüzü kaldı
Başı kar ardı cennet şu dağların,
Geçmek bilmeyen bir güzü kaldı
Ne olur bak şu havaya
Kızgın sanki bulutlar
Ayrılıklar da dahildir sevdaya
Ağlayıp gidiyor sonbahar
Elimde yine bir kalem
Üstümde sonbaharın gölgesi
İmreniyor sana yedi alem
Kulaklarımda bir kuş sesi
Parlayan yıldızlar gözlerin
Güneş gibi sımsıcak ellerin
Tebessümün yeşertir çiçekleri
Girsen, bayram eder gül bahçeleri.
Kayıt Tarihi : 26.11.2022 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sezai Karakoç'un Mona Roza şiirini okuduktan sonra bir ona benzer bir şiir yazmak istedim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!