Sonbahar Şiiri - Mehmet Kayıkcı 2

Bir sonbahar günü,
Turuncunun tonlarıyla süslü.
Bir fidanın filizlendiği gündü.
Yüreğimin sana açıldığı gündü.

Kalbimin hayat suyunu aldığı gün,
Dikenli yolların esvaba büründüğü gün,
Aşkımın göğe yükseldiği gün,
Seni seviyorum dediğim gündü.

Endamıyla büyülendiğim gündü;
Gözlerime perde inen gün,
Yüreğime taht kurduğum gün,
Yüreğimin sana açıldığı gündü.

Kalbimin ortasında parlayan bir melek.
Ürgüp'te uçan balonlar misali yükselmek,
Bir görsem yüzünü yeter her dert geçer.
Rengarenk açmış nergis gibisin ömrüme,
Aşkın ilaç gibi geliyor kalbime.

Bir manyak bir deli olurum,
Sevgim yoluna güller eker dururum.
Sabırsız olma bekleyen ben olurum,
Hayat akıp gider ben sende kendimi bulurum.

Güllerin kokusu hiç eksilmez
Aşkın çiçeğidir güller
Sulamayı bilene sevgiliyi getirir
Bilmeyen elindeki gülü soldurur

Yüreğimin yarısı sana çarpar.
Koklayamasam da,
Göremesem de,
Seni seviyorum gülüm.

Aşkın çiceğidir gül bilene açar,
Kalp aşkın tahtıdır hak eder oturur,
Gözler sevgiliye giden yoldur hak eden yol alır,
Eller en kıymetli vahadır aşkın aktığı yerdir,
İçmesini bilene huzur verir.

(Umutsuz olma ey sevgili derdi veren yüce seviliye sımsıkı sarıl ki
yüreğin nurla dolsun, dolsun ki kullarına nur saçasın.)