Sonbahar aşk gibidir gelir kurutur dalları.
Benim aşkım ilkinedir şen şakraktır yeşildir
Bırak sonbaharı, döksün tüm yaprakları.
Ben kıyamam dökeceğim tek şey içimdir.
Kimisine göre büyük yalnızlıktır sonbahar
Baharı gidenlerin sonudur adeta.
Kimisine de koca bir yanlışlıktır
Neden döker ki yaprağını ağaçlar ?
Ne ben sonbaharım ne sen savrulan yaprak.
Büyük ütopyamda sen ki bir melek oldun .
Senin kanatların ruhundaydı
Uçup uçup, gönlüme kondun.
Kayıt Tarihi : 31.10.2020 19:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Alakuş](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/10/31/sonbahar-869.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!