Sonbahar Şiiri - İbrahim Kızıl

İşte geldi sonbahar
Ölmek sırrına ermek için doğa
Verir en nadide yapraklarını
Tek tek toprağa
Az önce düştü çınardan kuru bir yaprak
Huş ve kayın
kaldılar çırılçıplak
İşte tamam oldu vakit
Yaylacılar geldi kondu
Harran'a
Çiçek Dağı ıssız şimdilerde
Irgatın yüreği gibi çoraklaştı toprak
Yalın bir yalnızlık aldı ay vurmuş pınarları
Yakındır buz tutması dağlarda
Tipi savurması ovalarda
Yakındır sevgilim gecenin güne galip gelmesi
Yitirme bu boranda düşlerini
Tılsımlı gülüşlerini
Yeşert umutlarını bir kök menekşe misali
Elbet gelecektir bahar
Yeniden yaratmak için doğayı
Var etmek için zamanı
Büyük bir ustalıkla
Taklit edecektir gözlerini tabiat ana