Sonbahar Şiiri - Ömer Burçin Özkişi

damarlarımda güz sancısı
jilet kesiği yaraların kabuğudur kopan
taze bir kan lekesi sıcacık
avuçlarımdan sararmış yapraklara bulanan
tekrar eden bir hüznün öfkesi
tarihimin tekerrür evresi
yaşam ağacının son meyvesidir kucağıma düşen
bir ısırıklık canım var
gerisi kış gerisi hüsran
sobalar kurulur bana inat
kükürt kokusuna bulanmış hatıralar
ciğerlerim dövülmüş bir porsiyon et
boynum tutuk yere bakmaktan
çürümüş üzüm kokusudur babam
mide bulantısıdır artakalan
ve güdüktür hazan
çocukluğum kadar