Sonbahar Şiiri - Onur Buluter

İlk sonbaharım bu sensiz özlüyorum da söyleyemiyorum yapraklar dökülüyor ben seni hep aynı yerde aynı bankta bekliyorum... Belki de batmış bir gemiyi limanda bekliyorum ama olsun en azından umudum var içimde öyle sen var ki çıkaramadığım çıkarmak istesem de yapamadığım. .. Bazen gülümsüyorum çünkü çaresizim ... Zamanı geri almak mümkün değil biliyorum ama yinede bekliyorum.. Biliyor musun geçen gün yine seni beklemeye gittiğimde 100 numarada yani bizim bankımız iki sevgili gördüm berbat hissettim kendimi bizim yerimizde başkaları vardı ne kalkın diyebildim nede başka bir şey... Bu aralar istemeden yaptığım şeyi yaptım sessiz kaldım sessizlik bana sensizliği hatırlatıyor yalnız kalınca gürültü yapıyorum bağırıyorum saçmalıyorum belki ama seni düşünmekten kaçamıyorum... Her şey seni hatırlatıyor... Her şarkı seni mırıldanıyor kalbim sen diye atıyor... Ama güneş bugün bizim için doğmuyor
.... Ne sensiz ay beni aydınlatıyor ne de güneş ısıtıyor. ...