Sonbahar Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

bir SONbahar gündüzüydü,
uzaklardan duydum pembeleştirilen fıstıkların kokusunu,
niyetine bende durdum iki rekat namaza,
beni dilemişsin ya...

umutsuz değilde,
ölümsüz bir kadının kavuşma sonsuzluğuna eşlik ettim,
hangi sokakta olduğumu umursamadım,
kara değildi taşları bildiğim o...

minareden başıma düştü kaynar sular,
yaklaştım,
yakınlaştım,
beş vakitten üçüncüsüydü,
sevdiklerim arasında birincisi yeşil bir örtü altında...

O'nsuzluğa uğurlanmadım ben,
başka bir uzun saçlı badem gözlü can yatarmış tahtanın altında,
az sonra da toprak altında...

içimdeki en masum halle okunmadan daha ezanlarımız,
yattım Aşk'a...

uyanmazsam kötü,
uyanırsam hangi vakitte olursa olsun eğilirim önünde,
ezanların okunmasına kalmadan gerek…