Sonbahar Şiiri - Cabir Hancıoğlu

SONBAHAR

GENE DUMAN ÇÖKTÜ KARŞIKİ DAĞA
BÜRÜNDÜ HÜZÜNE, DAĞLAR ŞİMDİ...
YOSUNLAR DÜŞTÜ BERRAK IRMAĞA
IRMAKLAR ÂH EDİP AĞLAR ŞİMDİ…

YAPRAKLAR DÜŞER, BİR BİR TOPRAĞA
TOPRAĞIN BAĞRINI SARAR ŞİMDİ
BOYNU BÜKÜK, GÜL BAHÇESİ, LALEZAR
YANIK BÜLBÜLÜNÜ ARAR ŞİMDİ…

AĞIR AĞIR UZAKLAŞIYOR KUŞLAR
UFUKTA KAYBOLUP GİDİYOR ŞİMDİ...
KARARMIŞ AĞAÇLAR, KARARMIŞ TAŞLAR
SESSİZ SESSİZ MÂTEM EDİYOR ŞİMDİ…

GÜLMÜYOR GÜNEŞİN GÜLMÜYOR YÜZÜ
SANKİ BUZ KESMİŞ SÖNÜYOR ŞİMDİ...
RUHLARIMIZ YALNIZ YAŞARKEN GÜZÜ
ÖMRÜMÜZ DEVRANDA DÖNÜYOR ŞİMDİ…

CABİR HANCIOĞLU
10.11.2008