Sonbahar yaprakları savrulurken yerlere.
Beni bir hüzün kaplar dalarım gökyüzüne.
Yavaş yavaş çökerken akşamın karanlığı.
Hani insan özlüyor evdeki sıcaklığı.
Hafif bir lodos eser vurur yüzüme serin.
Saçlarımı savurur alır götürür benim.
Hatıralar dün gibi hayallerimi süsler.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta