Sonbahar yaprakları savrulurken yerlere.
Beni bir hüzün kaplar dalarım gökyüzüne.
Yavaş yavaş çökerken akşamın karanlığı.
Hani insan özlüyor evdeki sıcaklığı.
Hafif bir lodos eser vurur yüzüme serin.
Saçlarımı savurur alır götürür benim.
Hatıralar dün gibi hayallerimi süsler.
Yaşamın kıyısına vurur durgun denizler.
Kayıt Tarihi : 11.12.2015 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!