Sonbahar,
Ölüm kokar buram buram.
Final sahnesidir birçoğuna hayatın,
Baharı ümit edenler müstesna.
Rengini kurumuş yapraklardan aldığından mıdır saçların,
Yahut yitirmemiş olduğumdan mıdır ümidi mi bilmem lâkin,
Severim sonbaharı.
Bir tutam hüzündür sonbahar.
Kendini içten içe hissettirir,
Uzunca bir veda...
Hazan vaktinin durgunluğu çöker,
Tebessümünün özlemiyle ağırlaşır göz kapaklarım,
Rüzgar savurur bedenimi,
Kimsesizliğim gelir aklıma,
Uğultulu kalabalıklar içinde kimsesizliğim,
Sensizliğime binâen kimsesizliğim...
Kayıt Tarihi : 30.11.2014 23:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Akif Okan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/11/30/sonbahar-673.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!