Sonbahar Şiiri - İzzettin Coşkun

Bir bilsen nasıl sevmişim seni oy cîgeramin...
Ahlarım küllere dönmüş
Harlaşan yüreğim çılgınca durur
Ve ansızın filizleniverdin yüreğime yüreğime
Resmin kalır soğuk avuçlarımda
ve yokluğun...

biz masalarda ninni olurduk.
Sonra meçhul bir geceye sarılırdık
Sen uzak ben garip.
ve aynı samanyolunda sararırdık.
Seni tepeden tırnağa sevdim cîgeramin
Ve seni yerden göğe sevdim
sonra gözbebeğinden utandım sevişmeye

Sana ülkesizliğimi haykırdım
azad edilmiş bir memleket olurdun ta yüreğime
Sadece sonbahar dolardı nefesim.
Ve yüzümde meşru bir aşkın çığlığı.